O fundacji

opp2Fundacja "Tęczowy Parasol" została założona w 2011 roku. Fundacja "Tęczowy Parasol" jest wpisana do Krajowego Rejestru Sądowego pod numerem KRS 0000393013 i posiada status Organizacji Pożytku Publicznego.

Wsparcie dla placówek edukacyjnych

Wspieramy placówki edukacyjne, przekazujemy sprzęt dydaktyczny oraz sprzęt dla osób niepełnosprawnych np. wózki elektryczne dla uczniów z dysfunkcją ruchu. Jeżeli Twoja szkoła lub przedszkole potrzebuje wsparcia skontaktuj się z nami, zastanowimy się wspólnie co możemy zdziałać razem!

Wsparcie na osób niepełnosprawnych

Jednym z celów Fundacji Tęczowy Parasol jest inicjowanie i realizowanie różnych form pomocy osobom niepełnosprawnym, w tym głównie z autyzmem i zaburzeniami pokrewnymi, oraz ich rodzinom. aspergers children

Pomoc w pozyskiwaniu środków na leczenie

Fundacja pomaga także osobom niepełnosprawnym i ich rodzinom w pozyskiwaniu środków niezbędnych do leczenia, rehabilitacji, zakupu niezbędnego sprzętu oraz ogólnie na poprawę bytu osoby niepełnosprawnej poprzez prowadzenie subkont, na których podopieczni Fundacji mogą gromadzić środki pieniężne z tytułu 1,5% podatku dochodowego od osób fizycznych zgodnie z artykułem 45c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Cała wartość wpływów na subkoncie podopiecznego pozostaje do jego dyspozycji. Fundacja nie pobiera żadnych opłat za prowadzenie subkonta. Dodatkowo Fundacja bezpłatnie udostępnia każdemu podopiecznemu darmowy program do rozliczania zeznań PIT z wpisanym na stałe numerem KRS Fundacji oraz identyfikatorem subkonta podopiecznego. Jak zostać podopiecznym Fundacji?

Wsparcie innych organizacji pozarządowych

Fundacja prowadzi także projekty mające na celu wspieranie innych organizacji pozarządowych.

Darmowy dedykowany program PITy 2024/2025

Udostępniamy wszystkim Organizacjom Pożytku Publicznego możliwość bezpłatnego wygenerowania dedykowanego programu PITy 2024/2025, organizacje mogą udostępniać taki program podatnikom i pozyskiwać dzięki temu dodatkowe środki na prowadzenie działalności pożytku publicznego. Można wygenerować dowolną ilość różnych wersji programu np. dla podopiecznych i udostępniać w dowolnej postaci i dowolnej ilości całkowicie bez opłat. Więcej informacji na ten temat na stronie: Darmowy dedykowany program PITy 2024/2025 dla każdej OPP.

Projekt "1,5% dla non-profit"

W skrócie jest to bezpłatny program promocji dla OPP, którego celem jest pozyskanie dla Państwa OPP dodatkowych przychodów z tytułu 1,5% podatku dochodowego od osób fizycznych. Wykorzystując projekt Google Ad Grants, dedykowany program PITy (o którym już wspominaliśmy wyżej) oraz naszą infrastrukturę informatyczną realizujemy dla Organizacji Pożytku Publicznego kampanię mającą na celu pozyskiwanie 1.5% podatku. Projekt ten jest całkiem bezpłatny dla OPP, wszelkie koszty ponoszone są przez naszą Fundację w ramach działalności statutowej pożytku publicznego. Więcej szczegółów i informacji na temat zgłaszania organizacji do tego projektu znajduje się na stronie projektu: opp.ftpa.pl. Na tej stronie można także generować bezpłatne dedykowne programy PITy 2024/2025.

 

 

Cele fundacji

aspergers childrenCelami Fundacji są:

1) inicjowanie i realizowanie różnych form pomocy osobom niepełnosprawnym, z autyzmem i zaburzeniami pokrewnymi oraz ich rodzinom,

2) prowadzenie różnych działań na rzecz polepszenia warunków kształcenia, rozwoju i wypoczynku dzieci i młodzieży,

3) działalność wspomagająca organizacyjnie, technicznie, szkoleniowo, informacyjnie i finansowo organizacje pozarządowe oraz podmioty, o których mowa w art. 3 ust. 3 ustawy z dnia 24.04.2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, w zakresie określonym w art. 4 ust.1 ustawy pkt 1-32,

4) działalność charytatywna,

5) działalność wspomagająca rozwój gospodarczy, w tym rozwój przedsiębiorczości,

6) działalność wspomagająca rozwój techniki, wynalazczości i innowacyjności oraz rozpowszechnianie i wdrażanie nowych rozwiązań technicznych w praktyce gospodarczej.

 

Fundacja realizuje swoje cele poprzez:

1) prowadzenie różnych form terapii, edukacji i przygotowania do pracy osób niepełnosprawnych, z autyzmem i zaburzeniami pokrewnymi,

2) organizowanie imprez o charakterze sportowym, rekreacyjnym, kulturalnym, okolicznościowym,

3) wyjazdowe formy rehabilitacji i rekreacji (turnusy, kolonie, obozy, wycieczki),

4) zakup pomocy dydaktycznych, publikacji i sprzętu sportowego, wyposażenia gabinetów terapeutycznych,

5) finansowanie uczestnictwa w warsztatach, szkoleniach i konferencjach,

6) podejmowanie różnorodnych form działalności związanej z popularyzowaniem wiedzy dotyczącej edukacji i terapii osób niepełnosprawnych, z autyzmem i zaburzeniami pokrewnymi, poprzez organizowanie warsztatów, szkoleń, konferencji, opracowanie publikacji, tworzenie stron i portali internetowych,

7) prowadzenie punktu konsultacyjnego i diagnostycznego dla rodziców, opiekunów i nauczycieli osób niepełnosprawnych, z autyzmem i zaburzeniami pokrewnymi,

8) udzielanie pomocy organizacyjnej i majątkowej osobom fizycznym oraz
osobom prawnym i innym jednostkom organizacyjnym realizującym cele
Fundacji,

9) udzielanie pomocy materialnej osobom niepełnosprawnym, z autyzmem i zaburzeniami pokrewnymi, w zakresie podejmowanych przez nich przedsięwzięć rehabilitacyjnych i przystosowawczych do normalnego funkcjonowania,

10) wspomaganie procesu kształcenia, rozwoju i wypoczynku dzieci i młodzieży,

11) dofinansowywanie wypoczynku dzieci i młodzieży,

12) udział w budowaniu nowoczesnego warsztatu dydaktycznego i metodologicznego w szkołach,

13) wspomaganie szkół w zakresie utrzymania i modernizacji ich obiektów,

14) kształtowanie warunków związanych z bezpieczeństwem dzieci i młodzieży,

15) kształtowanie systemu motywacyjnego dla dzieci i młodzieży,

16) wspomaganie rodziców poprzez różnego rodzaju poradnictwo,

17) propagowanie zdrowego trybu życia i pomoc w organizacji pozalekcyjnych zajęć sportowych,

18) propagowanie działań na rzecz likwidacji barier utrudniających edukację i funkcjonowanie osób niepełnosprawnych,

19) wspieranie działań integracyjnych wśród dzieci i młodzieży niepełnosprawnej,

20) propagowanie wszelkich działań na rzecz ochrony środowiska ze szczególnym uwzględnieniem edukacji ekologicznej wśród dzieci i młodzieży,

21) wspieranie działań polegających na przeciwdziałaniu wykluczeniu społecznemu dzieci i młodzieży zaniedbanych środowiskowo,

22) organizacyjnie, technicznie, szkoleniowe, informacyjnie i finansowe wspomaganie organizacji pozarządowych oraz podmiotów, o których mowa w art. 3 ust. 3 ustawy z dnia 24.04.2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, w zakresie określonym w art. 4 ust.1 ustawy pkt 1-32, w tym udzielanie wsparcia informatycznego i marketingowego w zakresie pozyskiwania funduszy na działalność statutową, doradztwo w zakresie informatyki,

23) działalność charytatywną,

24) działalność wspomagająca rozwój gospodarczy, w tym rozwój przedsiębiorczości,

25) działalność wspomagająca rozwój techniki, wynalazczości i innowacyjności oraz rozpowszechnianie i wdrażanie nowych rozwiązań technicznych w praktyce gospodarczej,

26) dostarczanie przedsiębiorcom oprogramowania wpierającego prowadzenie działalności gospodarczej,

27) oprócz realizacji własnych przedsięwzięć, Fundacja może współdziałać z innymi instytucjami, organizacjami i osobami fizycznymi oraz prawnymi, zarówno w kraju jak i zagranicą, dla osiągnięcia celów statutowych; współdziałanie to może mieć charakter wsparcia organizacyjnego, częściowego lub całkowitego finansowania przedsięwzięcia albo pomocy w uzyskaniu niezbędnych funduszy z innych źródeł.

Autyzm nie jest defektem. To inny sposób bycia w świecie.

Zacznijmy od czegoś prostego:
kiedy mówisz „autyzm to niepełnosprawność”, to brzmi, jakbyś mówił komuś:

„Twoje istnienie jest błędem. Powinno być inne, poprawione, bardziej jak wszyscy”.

A przecież nikt z nas nie wybiera sobie tego, jak jego mózg układa świat.
Autyzm to nie pęknięcie. To inna architektura.

Świat został zaprojektowany pod tych, którzy lubią głośne korytarze, szybkie zmiany, small talk i społeczne zasady „których się nie mówi, ale wszyscy znają”.
Jeżeli tego nie czujesz, nie oznacza to, że jesteś „mniej”. To znaczy jedynie, że gramy na innych instrumentach.

Autysta nie rodzi się „trudny” — to świat jest trudny dla niego

Pomyśl:

  • dlaczego dziecko autystyczne dostaje łatkę „problematyczne”, kiedy krzyczy w hałaśliwej szkole?

  • a nie przychodzi do nikogo do głowy, że może szkoła jest stadionem dźwięków, których to dziecko nie ma jak znieść?

Dlaczego ktoś, kto mówi prosto i dosłownie, jest „dziwny”, a nie…
uczciwy?

Dlaczego skupienie na pasji „za bardzo” jest nazywane obsesją,
zamiast nazwać to talentem do głębi?

Widzisz?
To norma krzyczy, że wszystko obok ma być takie jak ona.
Kto odstaje, ten „chory”.

Ale to nie medycyna. To brak wyobraźni.

Autyzm jest częścią człowieka, nie narzutem

Mówić „osoba z autyzmem”, jakby to była walizka, którą można zostawić w szatni — to okrutne.
Autyzm jest strukturą myślenia, tą, która kształtuje:

  • jak czujesz,

  • jak kochasz,

  • jak poznajesz świat,

  • jak rozumiesz prawdę.

Nie można wyjąć autyzmu z człowieka, bo wtedy zniknie człowiek, który myśli w ten sposób.

To niepełnosprawność? Czy tylko brak dostosowania?

Wyobraź sobie świat, w którym:

  • komunikacja jest prosta, bez niedopowiedzeń,

  • można odpocząć od dźwięków i świateł, które męczą,

  • nie trzeba udawać emocji, żeby „wypaść normalnie”,

  • pasje i specjalistyczna wiedza są wartością, a nie dziwactwem.

W takim świecie osoba autystyczna nie miałaby żadnej niepełnosprawności.

Nie dlatego, że „została naprawiona”.
Tylko dlatego, że nikt nie kazał jej walczyć z własną naturą.

Autyzm to różnorodność, a różnorodność to siła

Są ludzie, którzy:

  • widzą szczegół tam, gdzie inni widzą chaos,

  • słyszą zbyt wiele, bo mózg nie filtruje byle czego,

  • kochają mocniej, tylko nie zawsze potrafią to ubrać w słowa,

  • rozumieją świat poprzez struktury, liczby, rytmy, sens.

To nie jest słabość.
To jest inny rodzaj głębi.

Świat, który próbuje ich „naprawiać”, traci geniuszy, artystów, analityków, wynalazców, marzycieli.

Nie trzeba zmieniać autystów. Trzeba zmienić narrację.

Zamiast:

„on jest zaburzony”

Można:

„on widzi świat inaczej”

Zamiast:

„ona nie umie w relacje”

Można:

„ona buduje relacje inaczej — i to też jest prawdziwe”

Zamiast:

„musimy go nauczyć zachowywać się normalnie”

Można:

„nauczmy się rozmawiać w jego języku”

To naprawdę wszystko zmienia.

Podsumowanie, ale takie prosto z brzucha

Autyzm nie odbiera człowieczeństwa.
To nie jest wybrakowana wersja człowieka.

To inna konfiguracja świata wewnętrznego.

I jeśli damy temu miejsce,
to zamiast „naprawiać” ludzi,
zaczniemy ich rozumieć.

A zrozumienie robi cuda, serio.

 

Autyzm jako neurotyp, a nie defekt

Autyzm to zbiór cech neurobiologicznych, które wpływają na sposób przetwarzania informacji, komunikacji, odczuwania bodźców i organizacji świata wewnętrznego. To nie jest choroba, bo:

  • nie ma „patogenu” ani „uszkodzenia”, które należałoby leczyć,

  • nie da się „wyleczyć” autyzmu, tak jak nie da się wyleczyć, że ktoś jest leworęczny,

  • autyzm jest stabilną cechą wrodzoną.

Osoby autystyczne różnią się sposobem działania mózgu – inaczej filtrują bodźce, inaczej analizują sytuacje społeczne i często mają wyjątkowe zdolności w określonych obszarach, takich jak:

  • myślenie analityczne,

  • rozpoznawanie wzorców,

  • zapamiętywanie informacji,

  • zainteresowania specjalistyczne prowadzone z niezwykłą głębią.

W wielu środowiskach – naukowym, artystycznym czy informatycznym – te cechy są mocnymi atutami.

Skąd więc wzięło się postrzeganie autyzmu jako niepełnosprawności?

Tradycyjny model medyczny zakłada, że „norma” jest jedna. Jeśli ktoś od niej odbiega, to „ma zaburzenie”. To podejście powstało głównie po to, by móc przyznawać wsparcie systemowe – zasiłki, asystentów, terapie.

Problem w tym, że świat jest projektowany pod neurotypowy styl funkcjonowania, a nie obejmuje różnorodności.

Na przykład:

  • szkoła wymaga ciszy i pracy grupowej → osoba autystyczna może mieć nadwrażliwość sensoryczną i czuć przeciążenie, co prowadzi do „trudności”.

  • praca wymaga small talku → osoba autystyczna komunikuje się bardziej dosłownie, bez „społecznych wypełniaczy”.

To nie autyzm jest przeszkodą – to środowisko nie jest elastyczne.

W modelu społecznym:

Niepełnosprawność powstaje wtedy, gdy otoczenie nie jest dostosowane do potrzeb człowieka.

Jeśli świat byłby zaprojektowany uniwersalnie – cichsze przestrzenie, jasne zasady komunikacji, możliwość pracy indywidualnej – „niepełnosprawność” w ogóle by się nie ujawniła.

Autyzm jako tożsamość

Dla wielu osób autystycznych autyzm nie jest problemem, który trzeba naprawić, tylko fundamentalną częścią tego, kim są:

  • wpływa na sposób myślenia,

  • na relacje,

  • na twórczość i zainteresowania.

Mówienie im, że autyzm to „uszkodzenie”, często odbierane jest jako negowanie ich osobowości.

Dlatego coraz częściej mówi się:

  • osoba autystyczna, nie „osoba z autyzmem” – bo to nie bagaż, tylko tożsamość,

  • neurotyp inny, a nie „zaburzony”.

Gdzie pojawiają się realne trudności?

Nie można udawać, że autyzm dla nikogo nie jest wyzwaniem.
Dla części osób to m.in.:

  • przeciążenia sensoryczne,

  • trudności z adaptacją do zmian,

  • problemy z rozumieniem niewerbalnych sygnałów społecznych.

Ale te trudności można łagodzić:

  • dostosowując środowisko,

  • ucząc strategie komunikacyjne,

  • akceptując różnice zamiast je zwalczać.

Dla porównania:
osoba niewidząca nie ma „problemu z widzeniem” wtedy, gdy korzysta z audiobooków i nawigacji głosowej.
Problem pojawia się dopiero wtedy, gdy ktoś zakłada, że każdy musi widzieć.

Z autyzmem jest podobnie.

Podsumowanie

Autyzm nie musi być traktowany jako niepełnosprawność, jeśli:

  • rozumiemy, że to odmienny neurotyp, a nie defekt,

  • uczymy się komunikować jasno i bez uproszczonych norm społecznych,

  • projektujemy przestrzenie i relacje, które nie wymagają maskowania i udawania „normy”.

To przesunięcie perspektywy:

z „naprawiania” autysty
na dostosowanie świata do różnorodności ludzkich umysłów.

Nie chodzi o negowanie wsparcia – ono bywa potrzebne i ważne.
Chodzi o to, żeby autyzm nie był automatycznie traktowany jak wada.